ผูกกลอนสำนวน
เรียงสำนวนเรียงถ้อยเป็นร้อยกรอง ให้สอดคล้องก้องจิตพิสมัย
เกิดความคิดสร้างสรรค์สำนวนไทย มาดลจิตดลใจให้แต่งกลอน
น้ำพึ่งเรือเสือยังคงพึ่งป่า อย่าจับปลาสองมือคือคำสอน
แตงเถาตายชายหาบหญิงก็คอน เกลือเป็นหนอนสอนลูกให้เป็นโจร
อย่าชิงสุกก่อนห่ามกินน้ำตา พวกผักชีโรยหน้าอย่าไปสน
อย่าได้คิดทำนาบนหลังคน อย่าตีตนก่อนไข้ไม่เข้ายา
น้ำร้อนปลาเป็นน้ำเย็นปลาตาย น้ำซึมบ่อทรายถ่มน้ำลายรดฟ้า
สะบักสะบอมยอมสู้จนเย็บตา ต้องช้าๆได้พร้ามาเล่มงาม
นกสองหัวตาบอดสอดตาเห็น อย่าก่อกรรมทำเข็ญเขาเหยียดหยาม
เตือนสติอย่าชิงสุกก่อนห่าม ไก่ยังงามเพราะขนคนจึงแต่ง
พรากลูกนกฉกลูกกาหมาสองราง ยอมตัดหางปล่อยวัดตัดทุกแห่ง
ยอมตัดขาดเกี่ยวข้องไม่ดูดำดูแดง แก่เกินแกงยุแยงตะแคงใจ
ฝนตกไม่ทั่วฟ้าคราหนนี้ ถ้ารักพี่เสียดายน้องก็ไม่ไหว
ยืมจมูกคนอื่นมาหายใจ มือไม่พายเท้าราน้ำมีเหลือเฟือ
เด็ดดอกไม่ร่วมต้นแต่หนหลัง คนรักเท่าผืนหนังชังผืนเสื่อ
คบคนดูหน้าซื้อผ้ายังดูเนื้อ พบไม้งามยามเมื่อขวานมาบิ่น
ยังเป็นเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม หวานเป็นลมขมเป็นยาอย่าตัดสิน
ข้าวใหม่ปลามัน สะบันน้ำกิน แก่เพราะกินกับข้าวเฒ่าอยู่นาน
สิ้นคารมคมคายถึงปลายนี้ สวัสดีอำลาน่าสงสาร
ฝึกครั้งแรกถึงเพียงนี้นี่ตำนาน อวสานบานใจให้เลิกรา...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น